Η επίσκεψη Μητσοτάκη στην Χιμάρα, Λειβαδιά και Δερβιτσάνη, παραμονές Χριστουγέννων, εκτός από το ότι πρέπει να προκριθεί ως ιστορική για τον Ελληνισμό στην Αλβανία, θα πρέπει να προσεχθεί ταυτόχρονα ότι προκάλεσε ξανά ένα ανθελληνικό παραλήρημα στα Αλβανικά ΜΜΕ. Με το περιεχόμενο τους επιδίωξαν να αποπροσανατολίσουν την αλβανική κοινή γνώμη από την ουσία της επίσκεψης και την ανάγκη καλλιέργειας κλίμα καλής γειτονίας. Πρόσθεσαν επιπλέον βαρίδια στην γνωστή διαχρονική καχυποψία και στη συντήρηση του ψυχρού κλίματος στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, με αποτέλεσμα να μη σημειωθεί καμιά πρόοδο στην επίλυση των εκκρεμών προβλημάτων. Το πιο όμως σοβαρό θέμα είναι ότι εξέθεσε τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες στην ανθελληνική προπαγανδιστική μηχανή κυρίως με αιχμή του δόρατος η ελληνικότητα στη Χιμάρα και της Χιμάρας. (Όχι στον αλβανικό λαό και στην υγιή αλβανική κοινή γνώμη, η οποία, δυστυχώς, αποτελεί μειοψηφία και τελεί υπό την πίεση της κατηγορίας περί προδοσίας.) Το μόνο θετικό στην ανθελληνική αυτή εκστρατεία είναι ότι αποκαλύφθηκαν καλύτερα οι πηγές και οι επιδιώξεις του γνωστού ανθελληνικού μένους σε βάρος των Βορειοηπειρωτών και του Ελληνισμού γενικότερα.
Ο ΑΛΒΑΝΙΚΟΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Διαφορετικά από μια δημοκρατική χώρα, η επίσημη εθνική πολιτική στην Αλβανία χαράσσεται με βάση «τη λαϊκή βούληση», που «εκδηλώνεται» μέσω των αντιδράσεων των εξαγορασμένων ΜΜΕ. Λόγω του κομμουνιστικού κεκτημένου τα ΜΜΕ στην Αλβανία κατέχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη διάπλαση της κοινής γνώμης. Ως κληρονομιά από το κομμουνιστικό καθεστώς συνεχίζουν να τροφοδοτούνται και καθοδηγούνται από την κυβέρνηση και από συμφέροντα τρίτων χωρών. (Και όχι μόνο από την Τουρκία που παραμένει στην κορυφή). Ιδιαίτερα αποτελεσματικός προκύπτει ο συγκεκριμένος μηχανισμός, όταν πρόκειται για την ανατροφή του αλβανικού εθνικισμού και μεγαλοϊδεατισμού, ο οποίος, από τα τέλη του 19ου αιώνα, ταυτίζεται με το δικαίωμα κληρονόμου των κατακτήσεων της Ο. Αυτοκρατορίας στα σημερινά δυτικά Βαλκάνια, την οποία εκπροσωπούσε γενικώς το αλβανικό στοιχείο. Συνεπώς, στις σημερινές συνθήκες γεωπολιτικού αναθεωρητισμού και Νεοοθωμανισμού, ο Αλβανικός Εθνικισμός συντηρείται, ανακυκλώνεται και πυροδοτείτε από το δόγμα της Οθωμανοκρατίας, – την εχθρότητα με τους ορθόδοξους γειτονικούς λαούς, όπως με την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Ο ανθελληνισμός, χρησιμοποιείται επίσης ως αποδοτικότερη αρχή εθνικού αυτοπροσδιορισμού και ενότητας μεταξύ αλβανικού στοιχείου.
ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ.
Υπό το σκεπτικό αυτό, η κάθε προσπάθεια εκδήλωσης ανωτερότητας από ελληνικής πλευράς, εκλαμβάνεται στην Αλβανία ως ελληνική αδυναμία που δικαιώνει τους αλβανικούς ισχυρισμούς του μεγαλοϊδεατισμού. Ενισχύει την εικόνα αυτή η παραγωγή μιας γιγαντιαίας βιβλιογραφίας που τροφοδοτεί την άποψη ότι η αλβανική φυλή είναι η αρχαιότερη στην περιοχή και ανώτερη των Ελλήνων.
Στη συγκεκριμένη πραγματικότητα η ελληνική πλευρά, όχι μόνο δεν λαμβάνει υπόψη τι συνέβη με τα Σκόπια, αλλά αδιαφορεί παντελώς και κινείται σπασμωδικά και αυθόρμητα. Γενικώς δείχνει σαν να φοβάται να αγγίξει το θέμα ή να είναι απροετοίμαστη στην αντιμετώπισή του. Δεν ισχύει πλέον ο ελληνικός ισχυρισμός ότι «μη τους δίνουμε σημασία, δεν τους λαμβάνει κανείς υπόψη!».
ΟΙ ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΛΒΑΝΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Ποια είναι τα βασικά θέματα που θέτουν ή αμφισβητούν: Το αυτόχθον και την
ταυτότητα και τη φύση του Ελληνισμού στην Αλβανία. Απορρίπτον το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και την ελληνικότητα της Χιμάρας. Αρνούνται τις προσπάθειες αλλοίωσής της. Αμβλύνουν ως κοινό και ασήμαντο το περιουσιακό ζήτημα. Επιμένουν σε παράλογες αμοιβαιότητες μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, κυρίως ως προς τον Ελληνισμό της Αλβανίας
Παράλληλα είναι έκθαμβα τα συμφέροντα της Τουρκίας στην Αλβανία κατά της Ελλάδας με αιχμή του δόρατος η συμφωνία για την ΑΟΖ. Έκδηλη η θέση της Αλβανίας με τα μάτια στραμμένα προς την Τουρκία για να σνομπάρει τις προσπάθειες της Δύσης για σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και το Αιγαίο και την αναγκαιότητα δυτικού προσανατολισμού της Αλβανίας.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ.
Για την υποστήριξη των θεμάτων αυτών καλούνται από Αλβανικής πλευράς στελέχη με τίτλους και περγαμηνές, που έχουν όμως συγκλίνουσες και κοινές απόψεις. Για αντίλογο και «διάλογο» καλούν στα κανάλια και κάποιους Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Δεν τους αντιμετωπίζουν όμως ως εκπροσώπους του Ελληνισμού της Αλβανίας, αλλά της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, παριστάνουν και τους εμπειρογνώμονες για τα δικαιώματα, και κάθε άλλο θέμα που αφορά τον Ελληνισμό της Αλβανίας .
Στην πλειοψηφία οι Έλληνες μειονοτικοί εκπρόσωποι που ανεβαίνουν στα πάνελ δείχνουν ότι δεν έχουν γνώσεις και επιχειρήματα και μιλούν συχνά γενικώς και αόριστα. Αποκαλύπτουν ότι η Εθνική Ελληνική Μειονότητα δεν έχει ένα χάρτη με τους δικούς της προβληματισμούς και διεκδικήσεις, τη δική της ιστορία και καταγωγή. Υπάρχουν και Έλληνες μειονοτικοί ομιλητές οι οποίοι δεν μένουν σταθεροί στην υπεράσπιση του Ελληνισμού. Αποφεύγουν λόγου χάρη να μιλήσουν για την ελληνικότητα της Χιμάρας. Ή συμβαίνει και το άλλο, όπως στην περίπτωση του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ της Χιμάρας, που στο ερώτημα δημοσιογράφου για τη σημασία και το νόημα του συνθήματος στη Χιμάρα «Ελλάς Ελλάς κάλυψέ μας και εμάς» απάντησε με υπεκφυγή ότι πρόκειται για φωνές ελάχιστων ανθρώπων στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που δικοί μας γλείφονται με τους Αλβανούς, κατακρίνουν τους Έλληνες συνομιλητές στα πάνελ για να τα έχουν αυτοί καλά με τους Αλβανούς.
Ούτε συμμετοχή δικών μας υπάρχει στα σχόλια και τις αντιδράσεις στα ΜΜΕ και Μέσα Μαζικής Δικτύωσης. Η επισκεψιμότητα στις αναρτημένες στο διαδίκτυο εκπομπές ξεκινάει από τις 5 μέχρι 80 χιλιάδες και τα σχόλια από 50-500. Η πλειοψηφία τάσσεται κατά του Ελληνισμού και μόλις 4-5 είναι αντικειμενικά ή υπέρ. Η συμμετοχή μας είναι μηδέν.
